صفحه محصول - پاورپوینت دانشگاه جندی شاپور

پاورپوینت دانشگاه جندی شاپور (pptx) 43 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 43 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

به نام خدادانشگاه جندی شاپور جندی شاپور در گذر تاریخمقدمه        از آنجا که استان خوزستان با داشتن قدمتی چند هزار ساله ، مهد تمدن های متعدد بوده است،بنظرمیرسد برای اهالی این استان و ساکنین و شاغلین این منطقه و نیز کسانی که بنوعی در ارتباط با این استان هستند ضروری است با مکان های مهم باستانی و تاریخی و تأثیرات علمی و فنی این مکانها و به  تبعیت از آن شناسائی دانشمندان و خدمتگزاران به دنیای علم و فن آشنا شوند. بدین لحاظ و به دلایل دیگر،بر آنیم که این مکان ها را اگر چه بصورت اجمالی به خوانندگان گرامی معرفی نماییم. اولین مکان باستانی که در نظر گرفته شده است شهر جندی شاپور در نزدیکی دزفول می باشد. این شهر از نظر لغوی بمعنای پادگان نظامی و یا اردوگاه نظامی است که توسط شاپور ساسانی ساخته شده است و اکنون جزچند تپه حفاری نشده،چیزی از آن باقی نمانده است. گویند بر سر در آن نوشته بود: «دانش و فضیلت برتر از بازو و شمشیر است»                       تعلیم و تربیت در ایران باستان تحقیقات نشان می دهد که سیر تاریخی مطالعه تعلیم و تربیت جهان با اندک تفاوت زمانی انجام می شود.تمدن های بزرگ چین، هند، یونان، روم و ایران هر یک در دوره ای از تاریخ به لحاظ فرهنگی بر دیگری تاثیر گذاشته است.   منظور از دوره باستان در ایران از زمان پیدایش خط و شروع تاریخ نگاری تا طلوع اسلام و پایان حاکمیت دولت ساسانیان می باشد. اولین و رسمی ترین تعلیم و تربیت در ایران باستان آموزش دینی و اخلاقی بود که عمدتا در مراکز مذهبی تعلیم داده می شد.مثلا در«دوره ی هخامنشیان در خانواده، آتشکده و آموزشگاه های درباری و در زمان ساسانیان، دبستان و دانشگاهها هم بر آنها افزوده شد، زیرا می خواستند خدمتگزاران صدیق و لایقی برای اداره ی مملکت ربیت کنند تا بتوانند از صفات این افراد به نفع سلطه ی خود استفاده کنند.»[1] در ایران باستان منظور عمده تربیت این بود که کودک را عضو مفید جامعه بار آورند.اما آموزش و یا تعلیم و تربیت کودکان در این دوران فقط به خاندان سلطنتی، درباریان، مغان و بازرگانان اختصاص داشت و توده های مردم از این نعمت محروم بودند. به طوری که متعلمان ایران باستان را می توان از چند نظر به 3 گروه تقسیم کرد:   الف) دانش آموزان خاص(شاهزادگان و بزرگ زادگان)   ب) دانش آموزان حرفه ای( فرزندان مغان، موبدان، هیربدان، پیشه وران، اصناف، صنعتگران)   ج) دانش آموزان عمومی(آموزگاران و کارمندان) این دانش آموزان به دو دسته ی پسران و دختران تقسیم می شدند. دختران در آموزشگاه های نظری، هنری و خانه داری تحصیل می کردند ولی غالبا مانند پسران سواری و چوگان بازی و استفاده از اسلحه را نیز می آموختند.[2]   با عنایت به تقسیم بندی تعلیم و تربیت کودکان به سه شیوه ی یاد شده، می توان نتیجه گرفت که آموزش و پروش به صورت گروهی و طبقاتی انجام می گرفت.بنابراین باید گفت منظور اساسی تعلیم و تربیت در ایران باستان به شرح زیر بوده است:   «1. آماده کردن کودک برای زندگی فردی و اجتماعی در آینده، بر پایه ی فرهنگ قومی و ارزشهای اجتماعی و آماده سازی های فرهنگی و آموزشکاری؛   2. پرورش شخصیت نوجوان(کودک سابق) و استعداد و قابلیت ذاتی او برای برخورداری جامعه از آن؛   3. کشف تواناییهای(نوجوانان و جوانان) در آموختن پیشه و حرفه برای زیست شغلی و اقتصادی در جامعه.»[3]